Jeugdproduct Robby Ndefe (29) is terug van weggeweest. We keerden met hem terug naar de Aalsterse voetbalkooi aan de Hertshage, waar hij er als kind op los dribbelde. En we wilden natuurlijk ook weten hoe het nog gaat met zijn broer Gigli Ndefe (31).

Straatvoetballers

Robby, vertel eens over jullie jeugdjaren die zich voor een deel in Aalst afspeelden? “Gigli en ik hebben zowel de Angolese nationaliteit van onze ouders, als de Nederlandse waar we geboren werden. In de lagere school verhuisden we richting Brussel, waar we onze eerste voetbalschoenen aanbonden bij Asse-Zellik. RSC Anderlecht haalde mij er weg. Mijn bekendste ploegmaat was ongetwijfeld Charly Musonda Junior, één van de grootste Belgische talenten ooit. Een volgende verhuis bracht ons in 2005 bij de jeugd van Eendracht Aalst. We vertoefden in onze vrije tijd ganse dagen op het voetbalpleintje van de Volksplaats en later deze Fifa Street, al moesten we soms ook nog eens naar huis om te eten. Naar school gaan deed ik eerst op het VTI, maar een sportrichting bleek meer mijn ding. Nu woon ik in Herzele en doe ik transport voor bedrijven.”

Een carrière in Tsjechië

Gigli kreeg meteen veel lof bij zijn debuut voor Eendracht Aalst in Tweede Klasse, maar de doorbraak kwam er pas in Nederland? “Mijn broer was net 18 toen hij onder Bart Van Renterghem de laatste 6 wedstrijden van het seizoen 2011-2012 mocht starten. Ik herinner mij het bezoek van het clubbestuur nog bij ons thuis om zijn eerste contract af te sluiten. Die periode sterkte Gigli in het geloof dat hij het potentieel had voor profvoetbal. Hij zocht zijn eigen weg via RKC Waalwijk, waar hij meteen een vaste waarde werd in de Eerste divisie. Intussen was hij ook omgeschoold van middenvelder tot verdediger en kweekte hij meer power. In 2019 kreeg Gigli dan de kans om in de Eerste Klasse van Tsjechië aan de slag te gaan. Het was geen evidente stap naar een onbekend land waar je de taal niet kent, maar hij heeft het aangedurfd en voor mekaar gekregen. Het mag dan wel wat uit beeld zijn maar hij gaat er stilaan richting de 200 wedstrijden. Er waren tussendoor ook nog de kwalificatiewedstrijden voor de Africa Cup met Angola.”

Een carrière gefnuikt

Jij volgde aanvankelijk het spoor van jouw 2 jaar oudere broer? “Ik heb het volle pond moeten geven om via de beloften van RKC, en een zware knieblessure, ook mijn plaats af te dwingen in het eerste elftal. In de terugronde van het seizoen 2017-2018 speelde ik nagenoeg alles in de Eerste divisie, op een ongewone positie als linksachter. Gigli was de rechtsachter. Maar na dat seizoen werd ik weinig respectvol behandeld en besliste ik om te vertrekken. Het mooiste moment in mijn carrière werd zo onmiddellijk gevolgd door het dieptepunt. Makelaars stuurden mij van hot naar her en zo verloor ik een seizoen. Ik overwoog zelfs om te stoppen. In de zomer van 2019 nam ik onder impuls van Arno Ardans, met wie ik nog bij Jong Eendracht Aalst speelde, de draad terug op bij KVK Ninove in derde nationale. Daar vond ik het voetbalplezier terug en kon ik nadien aan de slag bij Olsa Brakel en Racing Harelbeke.”

Supporters geven boost

In de wedstrijden met Olsa Brakel tegen Eendracht Aalst heb je ons telkens flink geambeteerd met jouw rushes op de linkerflank. “Dat waren inderdaad mijn wedstrijden. Sommige spelers krijgen stress van veel publiek, maar ik krijg er net een extra boost van. Die duels hadden automatisch meer beleving en intensiteit, en dan moet je direct in de wedstrijd zitten. Nu mag ik zelf voor deze supporters spelen en we zullen hun steun nodig hebben. Ik weet uiteraard hoe het Eendracht-publiek reageert bij goede of slechte prestaties, maar ik kan daar wel mee om. Omdat het een reeks lager was heb ik over het aanbod goed moeten nadenken. Ik besprak het ook met Gigli maar de ambitie en het speciale gevoel om terug te keren naar waar het begon, gaven de doorslag. Supporters hinten op de socials al naar onze hereniging bij Eendracht Aalst Lede. We horen mekaar dagelijks en moesten er wel om lachen, maar je weet nooit. Het zou wel mooi zijn om samen terug in Aalst te spelen. Door de afstand heeft hij mij al lang niet meer live zien spelen. We hebben trouwens ook nog 2 jongere broers, die nu de stap zetten van KV Kortrijk naar de U18 en U23 van La Louvière.”

Trainingsprogramma

Wat brengt dit tussenseizoen nog voor Robby Ndefe? “Met de kinderen bezig zijn want mijn dochtertje is 4 maanden oud en mijn zoon Jayden speelt na Eendracht Aalst nu voor RSC Anderlecht. Ik wil helemaal klaar zijn voor de start van de voorbereiding en de fysieke testen die we deden zijn een uitstekend instrument om doelgericht te trainen. De mate waarin we getest werden overstijgt duidelijk het niveau van derde nationale. Het geeft een goed gevoel dat het clubbestuur daar belang aan hecht. Het zal zowel de ploeg als de spelers individueel alleen maar ten goede komen. De eerste trainingen waren een leuke kennismaking met een toffe groep, die een mix is van ervaring en talent. Het zit ook goed in mekaar want de vernieuwde staff is goed georganiseerd. Ik zal bij Den Iendracht het nummer 70 dragen. In de vorige clubs stond er op zijn minst altijd een 7 op mijn shirt.”

Veel succes Robby!
En kom toch maar eens kijken dit seizoen Gigli!

>>> Bestel jouw abonnement voor het seizoen 2025-2026

>>> Tickets voor de seizoensopener op 26/07 tegen De Spor