Calvin Dekuyper (25) vond na de Turkse episode in Aalst het voetbalplezier terug in Torhout. De 6 jaar jongere broer van Mitch is klaar om een belangrijke rol op te nemen bij Eendracht de volgende jaren. Op bezoek bij de aimabele broers in hun kustgemeente Bredene.

De vereniging

Calvin, net als Bob Straetman beleefde je jouw droom in de Jupiler Pro League, zij het van iets kortere duur? “Het is jammer dat het bij een tiental wedstrijden bleef voor Cercle Brugge, maar het zij zo. Er zijn externe factoren die een rol spelen om effectief door te breken, maar ik kijk ook naar mezelf. Misschien was ik nog iets te braaf op dat moment.” Mitch herkent de situatie. “Ook ik was als youngster bij KV Oostende te bedeesd. We zijn welopgevoed, maar op een voetbalveld moet je soms iets stouter of toch assertiever voor de dag durven komen. Dat hebben we met de jaren wel geleerd.” Doch blikt Calvin met veel trots terug. “Ik was in de jeugd niet de meest getalenteerde, maar door hard werken heb ik het hoogste niveau wel bereikt. Coach Storck gaf me in 2019 meteen een basisplaats op het veld van landskampioen Genk. Ook de match op Standard, met de vurige ietwat vijandige sfeer en duels met grote namen als Carcela en Mpoku, was een mooi moment.”

Kommer en kwel

Na 2 seizoenen in de A-kern van Cercle belandde je de volgende jaren ongewild van de regen in de drup. “Bij Moeskroen in 1B bleef ik prof, maar de club ging na een jaar failliet. Het volgende seizoen werd ik als versterking binnengehaald bij het jonge Mandel United, maar de degradatie in eerste nationale kon niet ontlopen worden.” En toen moest Eendracht Aalst onder Turks bewind nog komen? “Al snel nadat de nieuwe eigenaars hun intrede maakten liep het mis voor Mitch en mij. Twee dagen voor de transferdeadline kreeg mijn broer, die met de enkel sukkelde na de bekercampagne, plots te horen dat hij plaats moest maken. Vrij snel in de competitie raakte ikzelf ook geblesseerd.” Mitch vult aan. “Ze maakten ons vervolgens het leven zuur op allerlei manieren. Boze telefoons en betalingen die al die tijd uitbleven. Op de club mochten we alleen nog rondjes komen lopen. Voor een bezoek aan een controlearts moest ik 250 kilometer rijden. Men dreigde er ook nog mee de optie in het contract van Calvin te lichten. Dankzij de tussenkomst van Sporta bekwamen we in november onze vrijheid.”

Gezamenlijke missie

Tweede keer, goede keer moet het dus nu worden voor Calvin. “We namen in de wedstrijd op Torhout (3-2 winst, nvdr) dat seizoen nog revanche tegenover het toenmalige Eendracht-bestuur. Maar de club en de supporters bleven in ons hart zitten. Ik ben Torhout dankbaar maar toen er begin dit jaar telefoon kwam uit Aalst, dan ga je. Deze keuze is er één voor de langere termijn. Bij Mandel United bewees ik het niveau van eerste nationale zeker aan te kunnen. Met dit ambitieus project krijg ik de kans om een opgang in die richting mee te maken. Al moeten we nu even door die zure appel van derde nationale bijten. Ik ben er zeker van dat Den Iendracht, een begrip in het Belgische voetballandschap, terugkeert zoals andere traditieclubs dat al deden. Met de supporters die de club ondersteunen en verstandige ondernemers aan het roer moet dat lukken. Laat ons er een gezamenlijke missie van maken.”

Gouden Schoen

Voor Mitch Dekuyper werd het 2 jaar geleden dus een afscheid in mineur. “Ik kijk met positieve gevoelens terug op mijn 5 seizoenen bij Den Iendracht, ook al hadden we enkele zware dobbers te verwerken zoals de degradatie in 2019 en die beruchte eindrondematch tegen Mandel United. Maar het was een eer om zo lang bij deze mooie club te spelen. Mijn tweede seizoen werd ik als topschutter in de armen gesloten door de supporters. Hun steun is uniek in de amateurreeksen. Toen werd ik ook via een videocall van Vantjen in volle coronacrisis, die onze reële promotiekans trouwens van tafel veegde, ook uitgeroepen tot Man van het Seizoen. Elke dag kijk ik nog naar die Gouden Schoen en mijn shirt die een mooi plaatsje kregen op het bureau. Ik heb ook er ook vrienden aan overgehouden zoals Lars Wantens, Miguel Cobos Copado en Arne Van Den Eynde.”

Verknocht aan de zee

Hoe loopt het naast het veld voor de jongste van de broers Dekuyper? “Ik studeer af aan de UGent en begin in september te werken als Engineering Consultant. Zo blijven mijn vriendin en ik in de Gentse binnenstad wonen maar dat we nog terugkeren naar zee staat vast. Daar is onze thuis en die kunnen we niet missen. In de weekends kom ik nog bij de familie logeren (of waar de koelkast gevuld is, knipoogt Mitch). Later kan ik mijn steentje nog bijdragen in het familiebedrijf (Dekuyper Products). Mijn ouders en Mitch hebben er de leiding en zijn een toeleverancier van non-food producten voor de horeca en scholen.” Simultaan komt er nog een dankwoord. “We hebben dat nog nooit gezegd maar we zijn onze ouders heel dankbaar. Papa reed voor onze wedstrijden tot de andere kant van het land, trainde ons in de duinen en gaf veel belangrijke tips als ex-voetballer. Mama zorgde voor sportmaaltijden, onze was en plas. Bij Eendracht Aalst Lede zal ik het nummer 26 dragen, dat een speciale betekenis heeft. Ik debuteerde met dat nummer net op 26 oktober 2019 tegen Genk, en zowel Mitch als papa droegen het nummer ook nog.”

Als het maar geluk brengt Calvin. Veel succes!
En uit het oog, maar niet uit het hart Mitch Dekuyper!

>>> Bestel jouw abonnement voor het seizoen 2025-2026